In tegenstelling tot de stad, waar wij als vrolijke vrijbuiters wel elke dag iets nieuws weten te ontdekken, behoort een wandeling door het dorp niet tot onze vaste gewoontes. Tijd voor verandering, dacht ik, terwijl ik me in belachelijk veel warme laagjes hulde en op stap ging. Het is beanstigend stil, bar koud en regenachtig als ik het hekken achter mij dichtsla. Geen kerkklokken, geen luid keuvelende halfdove buurvrouwtjes, nog geen blaffende honden. Naarmate ik verder stap, richting de Agia Paraskevi grot, word ik omzwermd door hevig kabaal makende zwerfhonden, op zoek naar eten en een strelende hand. De grot ligt er verlaten en bijna verwaarloosd bij, spookachtig donker en rillerig snakkend naar het bruisende leven waarmee de toeristen zijn eeuwenoude krochten opwarmen.
Het valt me op hoe troosteloos het dorp veranderd is, hoe tergend de leegloop is. Vele oudjes zijn ons in het oneindige voorgegaan, anderen hebben have en goed achtergelaten, op zoek naar gunstigere levensomstandigheden, behoeftige oma’s en opa’s zijn bij hun kinderen in andere dorpen ingetrokken. De kerststal, waar eens de kleine Maria parmantig poseerde, is al jaren verdwenen. Ook de vele kinderen, die op Kerstdag steevast aan de deur kwamen zingen voor snoep en wat centen, zijn dit jaar weggebleven. Wij hebben de chocolaatjes dan maar aan de oudjes in de straat uitgedeeld en moesten die willens nillens samen met hen oppeuzelen bij een dampende kop koffie en een fles vurige raki.
Daar waar eens het ganse dorp schitterde onder veelkleurige lampjes, vaandeltjes en ballonnen, en de oude muren kreunden onder de zware ornamenten, is ook dit feestelijk tintje uit het straatbeeld verdwenen. Wij hebben als enigen nog een poging tot gemaakte vrolijkheid ondernomen. En het ook als enigen gezien, want de winter slaat zo ongenadig en bruusk toe, dat vrijwel niemand zich buiten de deur waagt, angstig vrezend dat sneeuw hen misschien wel van de buitenwereld zou kunnen afsluiten.
Op de terugweg valt een regenboog me bijna in de schoot, net iets te ver nog om de pot met goud op te gaan graven. Maar dat de goden het ondanks alles goed met ons voorhebben, daar ben ik nu al wat geruster op.
Bij het uitzwaaien van dit jaar, zie ik bij mijn lezers zoveel herinneringen de revue passeren, talloze momenten van uitbundige vreugde of intens verdriet. Dit zijn de momenten waarop ik me diep met jullie allen verbonden voel. En dit in 2017, met een open blik en hart, verder hoop te doen. Zelf kijk ik niet terug op het wel en wee van het afgelopen jaar, want voor mij, anderhalf jaar na mijn borstkankerdiagnose, was en is niets zo belangrijk als leven. En vandaag nog deze woorden te kunnen zeggen, ik lééf! Zoveel genade wens ik ieder van u en uw geliefden toe.
Darling Doormat 
Dat wens ik jou ook toe, Laura!
Lieve Babette wat levendig heb je het beschreven met mooie bijhorende beelden.
De woorden “ik leef” dat doet me deugd en dat je dat nog lang moge doen in volle teugen !
Liefs Laura ❤
Leef, en heb lief, lieve Darling. Dank voor deze mooie wandeling, die door jouw woorden dieper werd. Een warme nieuwjaarsknuffel uit Nederland komt jouw kant op. x
Je bent me heel dierbaar, Marion!
Jij mij ook. Zit hier met brok in mijn keel. ❤️
Over de dingen die voorbij gaan. Mooi blog met genoegen gelezen. Ik wens je veel goeds toe in het nieuwe jaar! Dank voor je bezoek in 2016
Een knuffel voor jou Erwin!
Prachtige melancholie om het jaar af te sluiten en mooie woorden om het jaar 2017 vol levensmoed te starten. Courage.
Een prettig jaar voor jou, Elsje. Zonder builen en blutsen deze keer 😉
Soms ontstaan er ook weer mooie initiatieven voor dorpjes die leeglopen. http://meerspanje.nl/samenleving/30615/een-nieuw-leven-in-een-spookdorp/
Zoals de Engelse Paul Sluiter die een piepklein dorp kocht en redde. In Spanje is er een website (pueblosabandonados) Is er al zoiets in Griekenland? Héé, volgens mij ken ik iemand die dit uitstekend zou kunnen doen. Leve het leven!
Leef en schrijf.
Beleef en blijf.
Hartelijke groet, Juffie
Ooit waren er goede kapitaalkrachtige zielen die aan het renoveren sloegen, maar het is maar de vraag wie in godsnaam nu nog in dit land wil investeren. Ik vind jouw boodschap subliem, Juffie!
Wat mooi wat kan ik je beter wensen dan een gezond 2017 want dat is inderdaad het allerbelangrijkste en veel liefde. Best jammer dat die dorpen zo achteruit gaan trouwens.
Heel dankbaar voor je wensen, Anneke!
Zo gaat dat helaas steeds meer. Dorpen en het platteland loopt leeg. Je moet als je verder wil tegenwoordig minstens in een stad wonen. Daar gebeurt het. Ik wens jou een qua gezondheid een heel rustig jaar.
Hartelijk dank Theo!
Het is helaas treurig hoe alles nu vergaat in Griekenland, de goede zijn altijd de dupe van de slechten….ik wens je alles goeds in 2017. Ik blijf in ieder geval met plezier je blogs lezen!
Bijzonder aardig van je, Mirjam, dank je!
Dat is nog eens een bijzondere grot. En maar op een half uurtje lopen!
De leegloop van dorpen maakt me altijd treurig. Daarentegen fleuren je mooie foto’s me op.
Je geeft een prachtige impressie van het dorp en overpeinzing van het afgelopen jaar. We zouden vaker moeten beseffen dat we léven dan alleen maar achter onze verplichtingen aanrennen…
Fijne jaarwisseling en voor in 2017 wens ik je toe wat jij jezelf (en je dierbaren) toewenst. En houd je aan het leven vast!
Lieve groet.
Zo is dat, Kakel. Mijn liefste groet aan jou!
Een mooie wens en ik geef hem met graagte ook aan jou terug!
Veel geluk voor jou dit jaar, Eilish!
Ik kijk al uit naar je posts in 2017!
Een heel fijn nieuw jaar gewenst, vol vrolijkheid, gemaakt of niet 😉
En ik naar de jouwe, Kathleen, altijd heerlijk als ik je zie verschijnen!
Fijn (voor ons ook 😉 ) dat je je leven zo goed besteedt en het met ons deelt!
Zo lief van je, Carla, dank!
De gouden pot aan het einde van de regenboog wens ik jou toe.
Maar bovenal wens ik jou nog vele jaren van gezondheid toe!
Vriendelijke groet,
Dank je Rob, we werken eraan 😉
Ik ben zo blij dat jij nog leeft !!!!’hopelijk zie ik je nog eens ❤😘
Jij bent zo’n lieverd, Bea, dank!
Het is zoals het Nederlandse Zeeland; dat loopt naar verluidt ook leeg. Ouderen willen dichter bij hun kinderen/familie wonen, en die wonen allemaal in drukbevolkte dorpen/steden. Deze week wijdde De Standaard er nog een artikel aan.
Wat voorbij is, interesseert me maar matig. Hetzelfde geldt voor wat 2017 brengen zal. Ik wil gewoon dag per dag stilstaan bij de dingen en genieten van de nu-momenten. (Liefst nog zoveel dagen als mogelijk, dat dan weer wel. 😉 )
Ik wens je een fijne jaarovergang in goed gezelschap en zonder sneeuw!
Idem dito voor jou Menck, ik kijk al uit naar je verhalende nu-momenten!
Mooi en sfeervol stukje. Ik wens je een goed jaar toe met bakken gezondheid en af en toe een regenboog.
Dank je van harte, Anna!
Prachtig sfeerbeeld, melancholiek ook, leef is een mooi meegegeven motto voor het nieuwe jaar ! Dank daarvoor !
Ik wens je een lief jaar toe, Peter!
Dat wens ik je ook toe Darling !!
Leven ! Ik sluit me er bij aan. Laat 2017 maar komen. Achteruit kijken doe ik dit jaar ook niet. Zelfs vooruit kijken niet wat mijn blog betreft. Vond het alvast fijn je virtueel te leren kennen. Ook wel jammer dat die dorpjes leeglopen.
Hoop dat de eerste weken alvast vriendelijk voor jou zijn geweest, Bentenge!