De dorpelingen moeten ze niet, de naar het mainland uitgeweken Kretenzers, die zich nu hoogmoedig “Atheners” noemen en elk jaar rond deze periode naar het eiland afzakken om hier ter plaatse te controleren of hun ouders en andere erflaters nog min of meer in leven zijn, erfenissen te regelen, eigendommen of grond te kopen of – meer toepasselijk – te verkopen, en vooral het vuur brandend te houden onder oude familievetes.
Mondaine Irini, de buurvrouw die haar met hondendrollen bedekte geboortegrond met zwaaiende rokken achter zich liet toen een Atheense politieman haar pad kruiste, is er niet meer bij dit jaar. Zij overleed 6 maanden geleden aan de ziekte die haar lichaam al ettelijke jaren voor zich opeiste en ten slotte geheel opvrat.
Afgelopen zondag hebben wij en de Athens Connection haar herdacht in ons kleine kerkje. Geen levende ziel ontbrak op de afscheidsdienst, noch op het samenzijn dat haar man en kinderen achteraf in ons plaatselijk volkslokaal hadden voorzien. Een geweldige opkomst voor iemand die – welbeschouwd – niet erg geliefd was.
Boss vond het herhaald kalimera zeggen, op de schouder kloppen, op de wangen zoenen, wat woorden wisselen en het naar bekenden wuiven al snel welletjes en te warm. Vanuit mijn ooghoek zag ik hem naar buiten verdwijnen, met een gezwinde stap die je van iemand met zware ademhalingsproblemen niet direkt zou verwachten.
Een vreemde, ruwe Griekse man trok plots aan mijn arm en hield zijn mobieltje onder mijn neus.
“Of die bank van ons was?” Ik herkende de bank die Boss naast zijn studio had laten plaatsen om te vermijden dat iemand er zou parkeren. Stevig vastgezet in het beton is het ding ook nog, stel dat iemand ermee zou gaan lopen.
Toen ik dit beaamde en vroeg wat in hemelsnaam zijn probleem was, ging de man helemaal uit zijn dak. “Dat dit een straat was, en dat hij de eigenaar was van het (bijna ingestorte) huis iets verderop en dat hij meteen de politie zou bellen als die bank niet illico werd weggehaald.”
Officieel staat de bank van Boss inderdaad op de openbare weg, dat wist hij en hij hield er rekening mee dat de bank zou moeten weggehaald worden als er iemand (figuurlijk dan) zou over vallen.
De boze man hebben wij in de afgelopen 12 jaar nooit gezien, de weg naar “zijn huis” was totaal onbegaanbaar en ongebruikt tot wij de studio en de omgeving begonnen te restaureren en op te kuisen.
Ik denk dat ik met die politiemannen even een deftig praatje zal slaan. Op die bank.
Darling Doormat 
Zo zie je dat vrolijke Griekse vakantiegezichten een facade zijn. Wat een gedoe om iets dat de buurt alleen maar mooier en aangenamer maakt. Tanden op elkaar – al dan niet met een mens ertussen – en verder. Of stilstaan en -zitten in je eigen tuin. Een dikke huid lijkt noodzakelijk te zijn. Dikke warme knuffel en veel groetjes.
Nagel op de kop, Marion. Zorba danst allang niet meer op zijn strand.
Allereerst zo fijn weer iets van je te lezen. Het lijkt mij een gevalletje ongezonde jaloezie met als gevolg een Griekse variant van de rijdende rechter en boze buurman die de gemoederen hoog hebben doen oplopen. Gelukkig hebben jullie de foto’s nog 😦
Hallo Elsje, ook fijn jou hier te zien! Lang verhaal kort, na een tweede agressieve aanval, hebben wij wijselijk de bank verwijderd. Op minder dan geen tijd had het hele dorp zich tegen ons “gewapend”. Begrijpe wie kan. De echte reden van de gezamenlijke gramschap was, dat zij ons ervan verdachten dat stuk grond als onze eigendom te beschouwen door die bank en bloemetjes te plaatsen. Je reinste onzin natuurlijk, maar dit is precies de modus operandi van elke Griek. Voor elke vierkante centimeter grond overtreden zij heel graag elke wet. Vandaar de hevige vetes op het eiland.
Zeiksnor!
Ik heb nog een aantal straffere benamingen in petto, lieve Ka.
wat jammer dat het bankje weg is. Het zag er nochthans zo mooi uit.
Ik heb het vervolg van dit verhaal niet op Weg In Kreta geplaatst, Louka, de dorpelingen reageerden nogal woest omdat ik dit op FB had geplaatst en ik weigerde het eraf te halen. Er heerst nu een relatieve rust…
ja kritiek, dat vinden ze echt niet leuk hier. maar goed dat de rust terug is gekeerd!
Heb ik niet gelezen want ik heb geen FB meer.
O ja, dat klopt. Goed dat ik jou nog op andere plaatsen aantref x
Ik ben met FB gestopt omdat er zoveel kritiek kwam op mijn foto’s, terwijl ik toch alleen maar mooie plaatsjes van het eiland er op zette. Maar ook dat wordt hier niet echt geaprecieerd. Ze zijn zo kortzichtig.
O wat een gedoe om een bank…… en las in de reacties dat ie weg was, wat jammer.
Erg he Anneke, zo zie je maar, wie goed doet, niet altijd goed ontmoet 😉
zo zielig eigenlijk. Hier op Tinos gebeuren net dezelfde dwaze dingen. Ik moet o zo vaak op mijn tanden bijten….. En toch zijn er die het wel leuk vinden en voor die blijf ik hier verder doen….
Laat u niet doen hoor !!!!! Xxxx
Ik had jou erbij moeten hebben, Bea, je weet wel, jij met dat geweer in je handen. Ik moet daar echt eens een verhaaltje aan hangen, zoals beloofd x
I guess it’s too late to call it a Minoan antiquity and apply to UNESCO for a heritage site? Too bad, it looked like a nice bench.
Dear WD, nice try 🙂 Last night l was having a moment with Boss on that effing bench and realised that in fact WE are the antiquities.
“Good one!” he laughed and then he replied, “Like fine wine we are getting better with age and like antiques — becoming more valuable.”
😀
Tja, wat zal ik zeggen?
Zonder dat bankje heb je geen uitzicht meer op dat rattennest aan het einde van de weg.
Al maak ik mij weer wel zorgen om. Ratten zijn ook kaar zwervers. Straks staan ze bij jullie op de stoep.
Ik heb zo snel geen oplossing voor het ongedierte bij jou in de buurt ..
Bemoedigende groet,
Ik reken op de zwerfkatten die overuren willen draaien, Rob.
En anders word je wel gedwongen om een aanklacht tegen deze buren in te dienen ….
Met enkel Griekse getuigen maak je geen enkele kans, Rob. Je blijft een “vreemde eend in de bijt”, hoedanook.
daar kan ik van meespreken!
Fijn een teken van leven!
Ik zie het al helemaal voor mij. Jij en the Boss en de plaatselijke politie, samen op een namiddag met een glaasje op die bank keuvelend over al diegene die vertrokken zijn.
Zonnige groet,
Zo zag ik het ook, Rob, maar het is helaas he-le-maal anders gelopen. Verhitte gemoederen, volslagen idioten en zo. Inmiddels is de bank WEG.
Tja, het zag er best mooi uit. Ik wou er gerust even komen zitten. Maar als je het wist lijkt het me uiteindelijk niet onlogisch dat hij weg moet. Uiteraard is het zo dat die man zijn graantje komt meepikken van jullie inspanning en nu mogelijks zijn huisje ziet “opwaarderen” voor verkoop. Maar so is life.
Eerlijk gezegd begreep ik de hele heisa om een stomme bank niet, Bentenge. Boss had die met de beste bedoelingen geplaatst voor de dorpelingen en passanten. Ik weet nu meer (zie een andere commentaar) en heb er mijn lessen uit getrokken.