Het is een overlevingsmechanisme.

Als je in de Lidl plots een halve Bonenstaak Bob boven “Groenten & Fruit” ziet uittorenen, dan laat je illico je karretje achter en spurt halsoverkop de supermarkt uit. Elke alhier neergestreken Brit kent deze strategie.

Krijgt Bonenstaak Bob je als eerste in de gaten, dan gilt hij je naam zo luid door de drukke winkelgangen, dat elke sterveling zich verschrikt naar je toedraait, vrezend dat je Eerste Hulp nodig hebt.

Ontsnappen is dan uit den boze, je moet en zal op onaangepaste toonhoogte ondergaan hoe pleased hij is je te zien, onherroepelijk gevolgd door een plastische beschrijving  van zijn aanvaringen met mede-landgenoten.

In zijn schaduw staat steevast zijn Penny, een blond opdondertje dat zo ongeveer tot zijn middel reikt.

Je wordt zowaar weemoedig bij zoveel ogenschijnlijk introverte onzichtbaarheid. Nooit zegt zij een woord, want dat neemt hij haar meteen af.

Schuw, onooglijk, afhankelijk en engelengeduldig  wacht zij tot haren Bob beslist zijn weg langs de wet wipes en Heinz Baked Beans verder te zetten.

Tot Bob op een avond, net als hij in bed wou springen, er naast viel. Morsdood. Het bericht ging als een schokgolf door de gemeenschap.

Wat moet die arme Penny nu zonder hem beginnen? Hoe moet het arme schaap nu overleven? Wat moet de sukkel met dat grote huis? No way dat de stakker het in haar eentje op Kreta kan redden. Surely zal haar zoon, die in Engeland woont, haar na de begrafenis opladen en liefdevol in zijn huis opnemen. Of in een care home onderbrengen.

Zes maanden later.

Ik zit bij “Gregorys” aan het enige tafeltje dat niet door studenten is opgeëist. Een imposante vrouw, zo ontsnapt uit Eastenders, vraagt me of zij met haar vriendin en haar sausage roll aan mijn tafeltje kan plaatsnemen.

Ik herken de vriendin meteen : Penny!  Stralend, haartjes in de plooi, brons in het gezicht, blikwaardige cleavage. Voor het eerst hoor ik haar stem als zij honderduit vertelt hoe het haar is vergaan na het schielijk verscheiden van haar luidruchtige Bob.

Ik vind een vrouwtje dat haar mannetje heeft gestaan bij de hele poespas, die je enkel van een doodlopende en takswaanzinnige Griekse administratie kan verwachten.  Zij incasseerde de spaarcenten en de levensverzekering, zette het huis op haar naam, verkocht de wagen aan een Hollander, die er geen graten in zag dat de kar niet verzekerd was, en verbroederde met buurvrouw de Eastender, die er evenmin van wakker lag om Penny overal heen te brengen en zich op haar kosten vol te stoppen met romige soezen en krokante snacks.

Over enkele weken vertrekt Penny op vakantie, bij haar zoon. Voor een drietal maanden, rond Pasen is ze waarschijnlijk terug. Ik wed dat hij en aanverwanten Mummy met de nodige weloverwogen égards zullen behandelen.