Even de stad induiken voor de duisternis (en het gebrek aan sigaretten mij) invalt is een bijzondere ervaring.
Op enkele piepkoppeltjes na, die hand in hand nog de illusie koesteren dat zij onafscheidelijk zijn, zie je nauwelijks vrouwen op straat. Zij staan namelijk achter de kookpotten, massaal veel kookpotten, want er dient achtereenvolgens ruim voorzien te worden in wat de man lust, en in wat de zoon lust.
In veel mindere mate in wat de dochter lust en in helemaal geen mate in wat de vrouw lust.
En dit alles in minstens drie gangen.
De mannen zitten dan ook op de terrasjes inmiddels, je gaat het toch nooit in je hoofd halen een handje toe te steken.
En zij discussiëren, hoe minder verstand zij van iets hebben, hoe luider het eraan toegaat en hoe verbetener zij liegen. En zij metselen een ongezonde hoeveelheid koffie, raki en nicotine naar binnen. Of spelen backgammon. Of schaken.
En hebben elke vrouw gezien die het twijfelachtige voorrecht geniet op dit uur niet voor een hongerige nederzetting te hoeven prakken. Of zonder sigaretten valt.
Zij kennen mij inmiddels wel, hebben blijkbaar ook in blijde dankbaarheid mijn niet-toerist-status en de onvermijdelijk daaraan verbonden wildste geruchten aanvaard.
Want Grieken zijn nu eenmaal leugenaars, het is geen kwalijke eigenschap, het is een vanzelfsprekendheid, een sport zeg maar.
“It’s a lie, of course!” hoor ik ze fier en met een vette knipoog na zowat elke halsstarrige bewering zeggen.
Het wordt nog net ietsje kuttiger als ik, op weg naar huis, Roel met de kromme benen tegen het lijf loop. Jeweetwel, die man wiens hond ik hier twee weken heb vertroeteld toen hij naar België was afgereisd.
En waarvoor ik nog steeds op een bedankje wacht.
“Wat heb ik gehoord?” fleemt hij.
Ik verwacht mij aan het ergste, want hij heeft bij de Jezuïeten schoolgelopen en heeft daar uiteraard een uitgesproken leugenachtig profiel aan overgehouden.
Wil ik eigenlijk wel horen wat hij heeft gehoord?
“Wat dan, Roel?”
“Je hebt hier een huis gekocht“.
Nou goed dat ik in Kreta een verbijsterende poise aan de dag weet te leggen en zelfs een emmer kakkerlakken in mijn keuken mij niet meer van mijn stuk brengt.
Want hij had dat vernomen van Yianni, die het wist van Kostas, die het had gehoord van Yiorgos, die Manolis had afgeluisterd (je kan hier niet met een dooie kat rondzwaaien zonder ene Yianni of ene Kostas te raken).
It’s a lie, of course. Lies, damned lies. Ik weet niet of ik Roel van het tegendeel heb kunnen overtuigen. Het zal mij ook worst wezen, met zijn twijfelachtig profiel kom ik hem later in de hemel sowieso niet tegen.
Darling Doormat 
Geweldig weer. Ik begin al spontaan te glunderen vooraleer ik je gelezen heb. Altijd in blijde verwachting van je nieuwe gedachtespinsels.
A lie has no legs, but it has wings, al zijn die volgens soms very short. Hoedanook, de ‘nieuwe man’, misschien niet echt een leugen dan wel een mythe 😉 (de witte raven niet te na gesproken, of course).
Tja wat moet je meer zeggen. En die kookpotten en Griekse leugentjes, het maakt de wereld om ons heen soms wat aangenamer, soms ergerlijk irritant. Levert weer mooie geschreven gedachtes op
Sinds wij een waterkoker hebben, kan mijn man ook koken (-: Anders zal hij moeten wachten tot het mij behaagt gezond te koken. Ik word dwars van vrouwen- en mannenpraktijken. Als kind al en voel mij genoodzaakt ze te blijven doorbreken.
Waar andere moeders tegen hun dochter zeiden: “Zoek een rijke man” riep ik tegen de mijne: Zoek een goeie baan!” Het lijkt erop dat ze die heeft gevonden (-:
Ik heb weer zo gelachen, vooral toen je over de Jezuïet schreef: “….heeft daar uiteraard een uitgesproken leugenachtig profiel aan overgehouden.” Jij schrijft onnavolgbaar!
Zo menselijk!
En grappig, ik moet spontaan glimlachen terwijl ik je tekst lees! Ook al zit er wel wat scherpers onder.
Je leeft daar nog in de jaren stillekes? Mannen keuvelen en denken dat ze hét zijn. Vrouwen koken voor hun mannen met veel ‘liefde’.
Je verhaal is fijn om lezen, de inhoud daarentegen irriteert me mateloos, ik ben verre van dat type!
ik denk/hoop dat jij ‘een nieuwe man’ hebt?
Ach, een leugen is een waarheid die rekening houdt met zijn omgeving. 😉
Oh, ik zie het helemaal voor me! Wat ik wel heel zeker weet, is dat jij niet achter de kookpotten staat alleen maar om je man te plezieren. Dat zit niet in onze aard hè.
Dat heb je goed gezien, collega 😉
Wat beschrijf je dit heerlijk 😀 al ben ikzelf een man, ik ga tegen de stroom in. Als ik ergens uitgenodigd ben dan ga ik met heel plezier de vrouw des huizes helpen en dat wordt door de overige mannen niet in dank afgenomen, maar het zal mij worst wezen wat zij ervan vinden. 😊
Daarom ben jij ook zo’n fijne vriend, Louka 👏
Dankjewel 🙏🏻