Ik behoor tot het segment vrouwen-die-nooit-iets-winnen. Zelfs bij een “Altijd Prijs!” tombola val ik uit de boot omdat de tickets uitverkocht zijn voor ik aan de beurt ben. Uiterst handig dus dat Boss meer zegeningen uit de hemel mag ontvangen. Hij sleepte triomfantelijk deze agenda uit een plaatselijke raffle en ik zette er meteen en ongevraagd mijn klauwen in.

Het was dan ook met een ontzettend genoegen dat ik mijn eerste belangrijke afspraak erin noteerde : een  heerlijk weerzien en samenzijn met mijn kinderen in februari!  En ik hoef er zelfs niet ver voor te vliegen, het wordt Athene!

Na een broeierig hete zomer konden wij ons uiteraard aan een barre winter verwachten. Wij worden gegeseld door alle denkbare verwensingen die de weergoden over ons kunnen uitstorten; zeer lage temperaturen, hevige ijzige stormwinden, aanhoudende regen- en hagelbuien. In het dorpje Voritsi, nog hoger gelegen dan het onze, zal men hard moeten stoken om het warm te krijgen.

Tientallen bomen in de omgeving sneuvelen en vrachtwagens rijden de dorpen langs om de huizen van brandhout te voorzien. De prijs voor een lading hout (gemengd droog en nat) varieert van 120 tot 150 euro. Voor veel dorpelingen en gezinnen zonder inkomen is zelfs dit een onbetaalbare luxe.

Boss was bepaald not pleased toen hij van onze postbode vernam, dat de kerst- en andere pakjes uit het buitenland niet zouden aankomen. Door de recente staking van de zeelieden werden in Athene immers alle pakjes gewoon teruggezonden naar de afzender. Door emotie verzwakt, probeerde de postbode nog het slechte nieuws te omfloersen. “But, I have some Christmas cards and bills for you“. Nu even geen vrede op aarde voor deze man, vond een boze Boss evenwel.

Aan al mijn volgers en lezers wens ik feestelijke, gezellige, gemoedige, liefdevolle en hartverwarmende kerstdagen toe! In deze vreugdevolle roes kan u voor volgend jaar misschien wel een reisje naar Paradijs Kreta plannen 😉

Elk jaar opnieuw organiseert de Britse Nederzetting een Extravaganza, de pantomime waar al eens gelachen mag worden. Het spektakel is dan ook uniek in zijn soort en uitermate hilarisch, vooral dan door alles wat op de scène verkeerd loopt. Wie dit nooit meemaakte, heeft er geen gebenedijd idee van hoe hard die Britten om zichzelf kunnen lachen, hoe luid zij kunnen brullen en hoe vals zij kunnen zingen.

Vele toontjes lager zongen de 15 kandidaten voor de Miss Kreta 2016 verkiezing. De rechtstreekse (urenlange) uitzending via KritiTV was een regelrechte ramp, uiterst onprofessioneel in elkaar gezet. En eigenlijk waren de dames net zo. Bedroevend weinig afwisseling of originaliteit. Ik zag vooral lange haren, lange benen en lange nagels. En ouders in de zaal die godbetert bijna met elkaar op de vuist gingen.

Veel spetterender was dan wel het optrekken van de kerstboom in het centrum van Heraklion. Muziek, dans en vuurwerk. Daar komt een gemiddeld mens al eens voor buiten.

Vurig was ook de reactie van de Kretenzische boeren op het dagenlange staken van de zeelieden. Door het niet-uitvaren van de veerboten, bleven hun groenten en fruit, bestemd voor het vasteland, op de kade verpieteren. Anderzijds raakten op het eiland, bij gebrek aan aanvoer, ook de schappen leeg, waardoor grootwarenhuizen hun deuren dienden te sluiten. In de haven werd dan ook brand gesticht en hevig geprotesteerd. De staking werd (voorlopig) vervroegd beëindigd.

Wie zich eveneens een beter jaareinde had voorgesteld, is de eigenaar van dit zeilschip, dat in de vlammen opging toen hij de motor startte. De stakker van de mini naast hem, deelde in de hete klappen.

Veel rustiger was het dan weer wel op het platteland. De eigenaar van deze taverna wil zich met alle middelen ervan verzekeren dat je zijn spijshuis niet onopgemerkt voorbijloopt.

Het buurtopknapproject dat Boss en enkele getrouwen met veel enthousiasme en weinig centen hebben opgezet, kent een steeds grotere weerklank. Menig kunstenaar wenst immers eeuwige roem te verwerven met het aanbrengen van zijn intens beleefde cultuur op een muur. Hier legt een Atheens artiest de laatste hand aan zijn meest recente werk. Het is een ware opluchting dat het stadsbestuur de verf betaalt.

Het IMF, de Poltergeist van elke Griek, eist nu dat alle winkels elke zondag open blijven, en dan het liefst met onmiddellijke ingang. Goed voor de concurrentiepositie, vindt het Fonds. Bij de vraag wie dan die winkels op zondag zal bezoeken als je geen cent te makken hebt, heeft Zijne Alwetendheid niet stilgestaan. Bonden en winkelpersoneel behoorlijk boos, dat spreekt. (De foto heb ik onbeschaamd van Boss gepikt).

In Rethymno namen de stadsarbeiders het niet zo nauw bij de aanleg van een nieuwe asfaltlaag en de hilariteit op het eiland was ongewoon groot. Het inspireerde een leukerd tot dit tafereeltje.

Ons dorpskerkje, toegewijd aan de H. Nikolaos, bleek op 6 december wel erg klein uitgevallen voor de vele gelovigen. Na de plechtigheid, die een paar uren duurt, werden vele broden gezegend, in stukken gebroken en uitgedeeld. Brood, geen geschenken alhier.

Ik ontdekte een nieuwe trend in het stadsbeeld : het bankwokken.

Hier zat u natuurlijk op te wachten. Er is een lichte verbetering merkbaar bij de huidige kerstverlichting in de winkelstraten. Het Stadsbestuur van Heraklion wenst u een Zalig Kerstfeest! Zet ‘m op!

Wij hebben de maand van feestelijke warmte ingezet met een koudefront. En jullie meteen de loef afgestoken, want op Kreta is de eerste sneeuw gevallen.

Met het oog op de feestdagen en de traditionele turkey, heeft Boss bij de Britse winkel zijn voorraad ingeslagen. Meteen ook de enige keer per jaar dat hij achter de kookpotten verdwijnt.

Om de hoek in Heraklion is de 150ste Wall of Kindness geïnstalleerd. De vrolijk beschilderde houten bordjes zijn voorzien van haken, waar men een plastic zak met voedsel of kleding voor de behoeftigen van de stad kan achterlaten. De bordjes worden met veel zorg geschilderd door een ruim 80-jarige inwoonster van de stad.

Het zat er aan te komen dat de Grieken, nooit verlegen om een grap, ook een zekere Fidel met de nodige luister naar zijn laatste rustplaats hebben begeleid.

Terwijl de vrouwen een hartig potje koken van alle denkbare grassen, kruiden, bonen en granen, de jaarlijkse polysporia, stoken de mannen de nieuwe lading raki, hier tsikoudia genoemd. Deze gebeurtenis gaat uiteraard gepaard met veel eten en drinken. Het alcoholgehalte van deze pittige drank is ongeveer 36 graden. Dat de Kretenzers het niet zo nauw nemen met het aantal graden wordt duidelijk als je op 100 meter afstand al tipsy wordt van de geur.

Na het débâcle van de kerstverlichting 2015, die ijlings werd verwijderd nadat de flater zelfs in The Sun was verschenen, kijken wij reikhalzend uit naar de verlichting die het stadsbestuur van Heraklion nu voor ons in petto heeft…

Wat is het toch heerlijk als je een paar hemelse (of zijn het duivelse?) Vlaamse vriendinnen in de buurt hebt, waar je een sloot koffie mee kan slurpen en eindeloos klessebessen!

Het mag niet, maar het is sterker dan mezelf. Ik lach me nog steeds te pletter met die hoogbejaarde, maar stikkedode bisschop die processiegewijs in zijn dorp werd rondgedragen. Een mens vindt het niet uit.

Ik vraag me nog altijd af waarom die schattige meisjes van de parfumerie-afdeling van het grootwarenhuis het steeds op mij gemunt hebben.

Het avondje-uit met Grollandse vrienden was alweer van een memorabele soort. Eten, drinken en lachen geblazen, je kent dat. Tot je in het holst van de nacht naar huis rijdt en op een godverlaten helsdonkere bergwegel een politie-patrouille op je nek krijgt.

Terug naar Heraklion en naar onze favoriete eetstek vlakbij huis. Je kijkt er gewoon in de potten wat er die dag te bikken valt. Het heeft een paar weken geduurd voor wij in de gaten kregen dat dit eigenlijk een communistisch hol is. Leuk gewoon.

Driewerf helaas, ook hier wordt het kouder. Dus zal ik Boss een nog warmer hart toedragen. Ook jullie wens ik veel warmte toe.