Wat in 2011 begon als een wilde droom – het terugvinden en samenbrengen van de hippies die in de jaren 60-70 de holen (antieke grafkamers) in de krijtrotsen van Matala bevolkten – groeide uit tot een jaarlijks immens populair muziekfestival, dat op het eiland zijns gelijke niet kent.

Jammer genoeg veranderde het “Hippies-Festival” mettertijd van naam, verhuisde van het strand naar een dorpsplaats, verkoopsstalletjes en handeltjes grepen in toenemende mate wild om zich heen.

Het authentieke karakter van de sixties en seventies verdween, samen met de oorspronkelijke kleurrijke, vredelievende oud-hippies (zoals wij). Weg was de roes van weleer, weg ook de euforie dat er geen morgen zou komen.

Wie wel bleef komen, was het schoon volk. Zo schoon, dat zij nog altijd een potje bij me mogen breken.