door Darling Doormat

Mrs. Misiti

Erger nog dan zomaar een spijtig voorval – waarvoor wij ons oeverloos zouden verontschuldigen – is het in deze contreien een vanzelfsprekende wetmatigheid dat elk evenement minstens een uur later begint dan is vooropgesteld.

Een antiek koppel – zoals wij dan zijn -vindt het dus maar zaak en leert het niet af om reeds om 20:30 acte de présence te geven als een voorstelling om 21:30 begint. Of zou moeten beginnen.

Niet zo de Griek. Die duikt om 21:30 nog de douche in en stuurt alvast iemand vooruit om de nodige plaatsen voor de familie en aanverwanten voor te behouden.

Die iemand is dan bij voorkeur een vrouw van rijpere signatuur en/of omvang, bereid om haar leven of wat er nog van overblijft, op te offeren voor de niet minder dan 10 zitjes waar haar dierbaren hun hygiënisch frisse achterste zullen gaan parkeren.

Die iemand moet dan ook bij voorkeur enige ballast kunnen torsen, want de 10 zitjes worden middels handtassen, jassen, pulls, sjaals, brillen en flesjes water ten zeerste ontoegankelijk gemaakt voor de vermaledijde die ook op de voorste rijen wil gaan plaatsnemen.

Is dit alles nog niet voldoende, dan zijn een vlotte woordenstroom, een schril stemgeluid en wapperende handen en armen de middelen bij uitstek om veiligheidshalve helemaal achteraan uw toevlucht te zoeken.

Dit allesbehalve genoegen had ik dus toen zo’n Mrs. Misiti haar boze oog op mijn rij liet vallen. Haar ruime, propere familiekring terwille, schoof ik zelfs twee stoelen op en nam voor lief haar encombrant jojogedrag telkens zij een insijpelende bekende opmerkte en in haar liefhebbende armen sloot.

Met telkens een lichaamsdeel van mij erbij. Soit.

Dit alles in een openluchttheater dus. Ik bedoel, openluchtiger kon het geheel niet zijn. Stel je het plaatje voor. Buitenlucht, bomen, avondbries, zuurstof… en een massa Grieken die het roken hebben opgegeven om bezuinigingsgerelateerde redenen.

Ik niet. Anderhalf uur wachten, zonder sigaret, het is mij teveel gevraagd.

Ik waag mij aan eentje, want in de buitenlucht. Blaas de rook richting Grom, want die verbaast zich daar niet meer over.

En heb de toorn van Mrs. Misiti over mij gehaald. Een Grieks drama uit de eerste hand.

Met veel om- en verhaal is zij vier stoelen verder gaan zitten en haar blikken vol weerzin hebben mij de ganse avond gezelschap gehouden.

Gerookt heb ik niet meer. Mij enkel de bedenking gemaakt dat ik mij een volgende keer mijlenver uit haar Kretenzisch gezichtsveld zal houden.

14 reacties

  2. Heerlijk geschreven!
    Zuiderse temperamenten kijken op geen uur of minuut, het is voor ons, Noorderlingen, altijd wel aanpassen.
    Een sigaretje opsteken en alle stoelen in de omgeving komen vrij?, ik zou het wel weten!
    Tegenwoordig is ook een hoestje een oplossing.

  5. Die dame van rijpere signatuur die zo goed ballast kon dragen had ik een poepie laten ruiken (-: Of drie sigaretten tegelijk opgestoken. Hahaha. Ik heb altijd beeld bij wat jij schrijft. En dan die foto…vrouw, vrouw…De voorstellen kan niet tippen aan jouw voorprogramma!

  8. En ik maar denken dat de badgasten erg zijn die de gehele dag met een handdoek een strandstoel bij het zwembad reserveren.
    Of is de historische achtergrond van dit willen bezitten van Griekse oorsprong.

    Off topic: heb je haar bedankt voor de verder rookvrije avond.

    Vredelievende groet,

  10. Beetje als die sneue mensen die handdoek leggen op hun strandbedje, voordeel is je kijkt wel naar de handdoeken en hebt geen last van een priemende feeks !

  12. Het krachtveld dat een dame met een zeker signatuur (geweldig…) omhuld is niet te ontwijken.
    Alhoewel je sigaretje verschafte toch wat lucht.

Reacties zijn gesloten.